محمدهادی تهرانی؛ فقیه شیعه در قرن سیزدهم قمری است که تحصیلاتش را در شهرهای تهران،اصفهان، نجف و کربلا به اتمام رسانید و تالیفات چندی از جمله تفسیر آیة النور، ذخائر النبوه فی احکام الخیار و رسالة الحق و الحکم از وی بر جای مانده است. از جمله حوادث مهم زندگانی وی بحث انتساب تکفیربه ایشان است که این مساله در زمان حیات او، از سوی برخی درباره‌اش عنوان شد. تهرانی در آثارش علامه محمدباقر مجلسی را دایی و وحید بهبهانی را عموی خود معرفی کرده است.
