ظهیرالدوله دو بار به حکمرانی مازندران منصوب شد. بار نخست در سال ۱۳۱۹ هجری قمری بود که مقارن با حکومت مظفرالدین شاه بود. ظهیرالدوله در این دوره سعی در شکستن امتیازهای بیش از حد عمال دولتی و متنفذان محلی داشت و در بارفروش با یکی از روحانیان برجسته به نام شیخ کبیر اختلاف پیدا کرد و این مسئله موجب شد شیخ ظهیرالدوله را تکفیر کند و مردم به خانه‌های طرفین درگیری حمله کرده و تاراج کنند و افرادی هم در این درگیری‌ها کشته شدند. سرانجام ظهیرالدوله از مقامش عزل شده و به عنوان وزیر تشریفات به تهران بازگشت. بار دوم در بحبحه انقلاب مشروطه بود که در زمان استبداد صغیر مورخهٔ ۴ جمادی‌الثانی ۱۳۲۶ ظهیرالدوله (که حاکم گیلان بود) به حکومت مازندران نصب شد. او در این دوره به علت نداشتن قدرت نظامی یا حمایت دولت مرکزی قادر به جمع‌آوری مالیات نبود و اوضاع ولایت به شورش کشیده شد.
