میرزا حبیب اصفهانی ادیب، روشنفکر، مترجم و شاعر ایرانی قرن سیزدهم هجری، از پیشگامان تحول در نثر و ترجمه و دستور زبان فارسی؛ و به اعتباری بنیانگذار و پدر دستور زبان فارسی محسوب می‌شود. میرزا حبیب اصفهانی در سال ۱۲۵۰ قمری در خانواده‌ای روستایی و کاتب در روستای بِن اصفهان (اکنون مرکز شهرستان بن در استان چهارمحال و بختیاری) به دنیا آمد. وی به سبب اقامت طولانی در استانبول، به «حبیب‌افندی» و «میرزاحبیب‌افندی» نیز شهرت داشته‌است. خود او در مقدمه ترجمه کتاب حاجی بابای اصفهانی، خود را حبیب اصفهانی معرفی کرده‌است.