ابوالحسن دستغیب شیرازی (تو ح 1260 ق)، حكیم، مجتهد و شاعر، متخلص به دستغیب. در شیراز به دنیا آمد و در آنجا علوم فقه و اصول و منطق و حكمت را فراگرفت. تولیت بقعهى امامزادهى سید میرمحمد بن امام موسى بن جعفر (ع)، با او بود و مدتى تولیت مسجد نصیرالملك ار نیز بر عهده داشت نصیرالدین فرصت از شاگردان وى مىباشد كه در محضرش حكمت الهى را فراگرفته است. از آثار وى: حواشى بر «اسفار اربعه» صدرالمتالهین؛ شرحى بر «كلمات قصار» امیرالمومنین (ع)؛ اشعار و خطب عربى و فارسى.[1] میرزا ابوالحسن دستغیب مجتهد و حكیم شیرازى بن میرزا احمد بن میرزا مهدى متولد حدود 1260 ق. سید ابوالحسن دستغیب شیرازى از افاضل علماء و در علوم معقول و ریاضیات مهارت بسزائى داشته و بعد از 1300 وفات نموده.
