محمدطاهر نصرآبادی اصفهانی (زاده ۱۰۲۷ق- زنده در ۱۰۸۸ق) از معروف‌ترین تذکره نویسان تاریخ ادبیات فارسی است. محمد طاهر نصرآبادی اهل ناحیه نصرآباد اصفهان است. خاندان وی خاندانی مشهور و دارای اعتبار و احترام بوده است. نصرآبادی در سال ۱۰۲۷ق در اصفهان متولد شد. وی مقداری از تحصیلات علوم را گذرانیده و سفری به مکه و عتبات و سپس مشهد رفت. وی در طول زندگی با ادبا و شعرای بسیاری مرتبط بود که از همه مشهورتر صائب تبریزی می‌باشد. شهرت نصرآبادی از مرزهای ایران فراتر رفته بود در منطقه ماورالنهر و عثمانی و هند نیز وی را شناخته و شاعران اشعار خود را برای وی ارسال می‌کردند. نصرآبادی خود علاوه بر اینکه ادیب بود شعر نیز می‌سرود. از تالیفات منثور و منظوم نصرآبادی می‌توان مرآه الکمال، منتخب دیوان صائب، منتخب شاهنامه، گل رعنا و.. را نام برد هر چند هیچ‌کدام از این آثار به شهرت تذکره الشعراء وی نیست. مشهورترین تألیف نصرآبادی تذکره الشعراء می‌باشد که این اثر را در سال ۱۰۷۲ هجری قمری نوشته است و در بسیاری موارد از تذکره الشعرای وی به «تذکره نصرآبادی» یاد می‌شود. این تذکره حاوی شرح حال صدها تن از شاعران و عالمان و خوشنویسان و ادبای معاصر وی در قرن ۱۱ قمری است و از حیث اطلاعات اجتماعی نیز حاوی اطلاعات ارزنده‌ای است. این تذکره به زبان فارسی نوشته شده و یک مرتبه توسط وحید دستگردی در سال ۱۳۱۷ شمسی و دیگر بار با تصحیح محسن ناجی نصرآبادی در سال ۱۳۷۸ شمسی توسط نشر اساطیر تهران در دو جلد منتشر شد. اگر چه چاپ اساطیر زیباتر است ولی تصحیح و مقدمه وحید دستگردی بسیار عالمانه تر می‌باشد.
یکی از فرزندان نصرآبادی به نام بدیع الزمان از ادبای عصر خود بوده است.از وفات میرزاطاهر اطلاعی در دست نیست ولی می‌دانیم که وی در سال ۱۰۸۸ ق زنده بوده است.
