مریم جعفری متولد اردیبهشت ماه سال 1353 و فرزند اول یک خانواده کم جمعیت ساکن شرق تهران می باشد. بافت خانوادگی و علاقه بسیار مادر به مطالعه، زمینه ساز عشق او به مطالعه و پس از آن توان و قدرت قلم او در نوشتن شد. در نوجوانی با آثاری از دانیل استیل آشنا شد اما معتقد است رمان «بربادرفته» میل به نوشتن را در وجود او زنده کرده است، به طوری که در سن چهارده سالگی شروع به نوشتن کرد. در ابتدا به نوشتن داستانهای بسیار کوتاه پرداخت و بعد از آن رفته رفته داستانهای بلندتری نوشت. اما جو حاکم آن زمان، نوشتن چنین داستانهایی را نمی پسندید و این گونه نوشتن را حاصل ذهن یک دختر نوجوان تازه بالغ می دانست که با نوشتن داستانهای عاشقانه، مرتب از این شاخه به آن شاخه می پرد. مادرش در آن دوران حامی و پشتیبان مصمم او بود، هر چند که موضوع نویسندگی را برای دخترش جدی نمی دانست و این نوشته ها را قلیان احساسات دختر تازه بالغش می دانست که می خواهد به طریقی خودش را تخلیه کند.
