ابوالحسن احمد بن عبدالله بكرى از علماى قرن پنجم و اوائل قرن ششم هجری، و مؤلف کتاب الأنوار في مولد النبي محمد صلی‌الله‌عليه‌و‌آله‌وسلم بوده است.یکی از معروف ترین چهره های قصه ساز در حوزه سیره نبوی، ابوالحسن احمد بن عبدالله بن محمد بكری واعظ است که البته نمی دانیم تعبیر واعظ از کی به او داده شده است. زمان دقیق زندگی او روشن نیست؛ از قرن سوم تا اواخر قرن پنجم نوشته اند. برخی هم او را از قرن هفتم هجری دانسته اند . وی برجسته ترین داستانسرای دوره اسلامی است که تمرکز اصلی او روی سیره نبوی است. بکری چندین اثر در باره مراحل مختلف سیره نبوی دارد که مشهورترین آنها كتاب الانوار است‌که مکررا در مصر و نجف منتشر شده و یکی از آخرین چاپ‌های آن در بیروت توسط منشورات اعلمی در سال 1999 صورت گرفته است. آثار دیگری هم دارد که در ادامه به آن ها خواهیم پرداخت. در منابع، اغلب از او با عنوان «ابوالحسن بکری» گاه از وی با تعبیر «محمد بن عبدالله» و بیشتر«احمد بن عبدالله بن محمد» یاد شده است. در نسخه ای از الانوار در کتابخانه مرکزی «ابوالحسن احمد بن عبدالله البکری» آمده است. همین طور در نسخه ش 890 ملک نیز چنین است. ابوالحسن بکری به دلیل نگارش داستان های تاریخی، به دروغ گویی شهره بوده، و نامش میان یک سری افرادی که هر کدام به چیزی شهره بوده اند درج شده است.
