کاظم حسیبی در سال ۱۲۸۵ در محله سنگلج تهران به دنیا آمد. پدرش حاج محمد علی تاجر چای بود تحصیلات دوران ابتدایی را در مدرسه کمالیه و دوران متوسطه را در دارالفنون تهران گذراند. در سال ۱۳۰۴ شمسی پس از پایان تحصیلات متوسطه در مدرسه عالی حقوق به ادامه تحصیل پرداخت و پس از دو سال با رتبه اول از آن مدرسه فارغ التحصیل شد. حسیبی در سال ۱۳۰۷ در مسابقه ورودی اعزام محصل به خارج شرکت کرد و در میان داوطلبان آن امتحان به رتبه اول دست یافت و به همراه سایر پذیرفته‌شدگان از جمله مهدی بازرگان غلامحسین مصاحب و محسن هشترودی عازم فرانسه شد. در فرانسه دو سال نخست به طی دوره عمومی گذشته و پس از آن در پلی‌تکنیک پاریس به تحصیل ادامه داد و دو سال نیز پس از فارغ التحصیلی به تحصیل در مدرسه معدن مشغول شد. حسینی در سال ۱۳۱۸ به کشور بازگشت و در اداره کل معادن وزارت پیشه و هنر استخدام شد و چندی نیز در بنگاه آبیاری و بانک صنعتی و معدنی مشغول به کار بود تا سرانجام در سال ۱۳۲۰ در دانشکده فنی دانشگاه تهران به عنوان دانشیار به تدریس مشغول شد. اشتغال حسینی به تدریس در دانشگاه تهران با اشتغال ایران توسط نیروهای متفقین تقارن داشت. در یک چشم به هم زدن و در مدتی بسیار کوتاه ارتش ایران که هزینه گزافی برای ایجاد و تجهیز آن صرف شده بود از هم پاشید و نیروهای انگلیسی از غرب و جنوب و نیروهای شوروی از شمال ایران را مورد هجوم خود قرار داده به کشور ما را اشغال کردند. حضور نیروهای انگلیسی و روسی در خاک ایران که پس از چندی آمریکایی‌ها هم به آن‌ها پیوستن وضعیت اجتماعی سیاسی و اقتصادی ایران را دستخوش نابسامانی و تغییرات فراوانی قرار داد.
