علی نیتلی در تاریخ ۱۳۶۰/۶/۳۰ در روستای “نیتل” از شهر تاریخی “کجور” از توابع “نوشهر” در خانواده ای دامدار متولد شد. دوران کودکی را در روستاهای نیتل، بلده، لسفیجان چمستان گذراند و از ۹-۱۰ سالگی به بعد برای همیشه ساکن “ایزدشهر” کنونی یا امیرآباد سابق که همسایه دیوار به دیوار “محمودآباد” است شد و البته اکثر هنرمندان او را به عنوان “شاعر محمودآبادی” می شناسند. در دوران دبیرستان که معلم های ادبیات از شاعران و نویسندگان مختلف صحبت می کردند و شعر می خواندند، نخستین جرقه های نوشتن در ذهنش زده شد و چشمه ی خروشان شعر در وجودش جوشیدن گرفت؛ به مدت ۷-۸ سال ناپخته و تنها برای دل خودش می نوشت، اما رویارویی جدی و حرفه ای او با شعر پس از آشنایی اش با استاد “عقیل زروک” و حضور در جلسات هفتگی انجمن شعر “صبا”ی محمودآباد صورت گرفت و پس از آن بود که مسیر ذهنی و سبک شعری او عوض شد و سمت سوی تازه ای پیدا کرد. حاصل روحیه ی ادبی و دغدغه های شعری این شاعر در چهار مجموعه، طی سال های مختلف، توسط انتشارات خوب و معتبر کشوری به چاپ رسیده است که در ادامه معرفی می شود: مجموعه شعر “ویروس ها در دلم سرما خورده اند” که در سال ۱۳۹۰ توسط نشر “روزگار” به چاپ رسیده است. مجموعه شعر “جای خالی ات کنارم درد می کشد” که در سال ۱۳۹۲ توسط نشر “نصیرا” به چاپ رسیده است. مجموعه شعر “زیبای صعب العبور” که در سال ۱۳۹۵ توسط نشر “مایا” به چاپ رسیده است. مجموعه شعر “بوسه های لب پریده”
