سید محمدعلی داعی نژاد

سید محمدعلی داعی نژاد

اینجانب سید محمدعلی داعی نژاد سال 1342 درشهرستان دزفول متولد گردید. او پس از اخذ دیپلم فنی درسال 1361، در حوزه علمیه دزفول برخی دروس مقدماتی را گذرانده و در حوزه علمیه شیراز و سپس اراک و در نهایت قم به تحصیلات حوزوی ادامه داد. در دروس خارج اصول و فقه آیات عظام وحید خراسانی و فاضل لنکرانی شرکت کرده و فلسفه را (بدایه الحکمه، نهایه الحکمه، شرح منظومه، شرح اشارات، شفا و اسفار) از دروس اساتیدی همچون آیت الله جوادی آملی، مصباح یزدی، انصاری شیرازی، و فیاضی استفاده نموده و عرفان را (تمهید القواعد، فصوص الحکم و مصباح الانس) از دروس آیت الله جوادی آملی و آیت الله حسن زاده آملی بهره مند گردید. مباحث کلامی همچون الهیات و شرح تجرید را از دروس آیت الله سبحانی و آیت الله مکارم شیرازی فرا گرفته و به مطالعه گسترده در زمینه فلسفه غرب، کلام جدید و اندیشه سیاسی پرداخت. از سال 1372 تاکنون به مدت 14 سال در دانشگاههای شهید بهشتی، دانشگاه تهران، دانشگه علوم بزشکی شهید بهشتی و در طرح ولایت به تدریس معارف پرداخته و چندین سال در حوزه علمیه قم (موسسه امام خمینی(ره)، مدرسه الهادی و مرکز جهانی) به عنوان مدرس، استاد راهنما، استاد مشاور و استاد داور فعالیت دارد. از سال 1370 تاکنون به مدت 14 سال به پژوهش و مدیریت پژوهشی در مراکز متعددی اشتغال داشته است مراکزی چون موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، عضو هیأت علمی و مسئول بخش مدخل یابی دائره المعارف علوم عقلی، دفتر تبلیغات اسلامی، عضو گروه اصطلاح نامه فلسفی، دفتر مطالعات و پژوهشهای فرهنگی حوزه علمیه، معاونت پژوهشی موسسه طه، مدیر نمایه سازی مجلات و روزنامه ها، مرکز جهانی، عضو گروه کلام، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامیریال، عضو و مدیر گروه حلقه نقد و حکمت و دین پژوهی، نهاد اساتید در دانشگاهها، ارزیاب و داور پایان نامه های اساتید معارف اسلامی، نهاد رهبری در دانشگاهها، مسئول گروه کلام، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، مدیر مرکز پاسخگوئی تلفنی به سوالات دینی)، سردبیری مجله صباح، سردبیر مجله بازتاب اندیشه و سردبیری کتاب اندیشه. از ایشان تا کنون مقالات متعددی در مجلاتی مانند معرفت، حکومت اسلامی، صباح، بازتاب اندیشه، دانشگاه اسلامی، حکومت اسلامی، برگ سبز، آفتاب و در روزنامه هایی مانند جمهوری اسلامی، کیهان و رسالت منتشر شده است.

کتاب های سید محمدعلی داعی نژاد

عقلانیت


ایمان