لاله تیک چند بهار، فرهنگ نویس و شاعر قرن دوازدهم بود.شهرت او بیش‌تر به سبب تألیف بهار عجم از فرهنگهای مهم و مستند فارسی است.تاریخ ولادت وی در منابع ذکر نشده است؛ اما از آن‌جا که در ۱۱۵۲ که دیباچه بهارعجم را می‌نوشته ۵۳ ساله بوده است، باید در ۱۱۰۰ به دنیا آمده باشد. بهار اهل دهلی بود و در نزدیکی نهر نوّاب سعادت خان زندگی می‌کرد درباره منشأ قومی او اختلاف نظر هست. به نوشته بیش‌تر تذکره نویسان، از جمله گارسن دوتاسی، وی از قوم کهتری است، اما بعضی وی را برهمن، زرگر، یا زرگر کهتریان(برای ارتباط «زرگر» «کهتری» )، کایته یا کایسته دانسته‌اند که گفته اخیر به نظر درست نمی‌آید.بهار عربی را خوب می‌دانست و در فارسی مهارت کامل داشت. او زبان و ادب فارسی را نزد مولانا ابوالخیر خیرالله وفایی، که ظاهراً همان خیرالله بن لطف الله مهندس لاهوری است، و سراج الدین علی خان آرزو آموخت.اشپرنگر و گارسن دوتاسی از سفر بهار به ایران سخن گفته‌اند که به نظر درست نمی‌آید.بهار به فارسی و اردو شعر می‌سرود.آرزو وی را فقط فرهنگ نویس دانسته و به شعر و شاعری او اشاره نکرده است. بعضی تذکره نویسان با این‌که از شعر فارسی او سخن گفته‌اند، اشعار کمی از وی نقل کرده‌اند.تذکره نویسان اردو نیز گاهی از اشعار اردوی او یاد کرده‌اند.بیشترین رقم اشعار او که ۳۱ بیت است، در تذکره چمنستان شعرای دکن آمده است.سال وفات بهار به درستی معلوم نیست، اما مسلّم است که مدتی قبل از تألیف تذکره شعرای اردو (تألیف میرحسن در ۱۱۸۸) از دنیا رفته است.اِندرمَن، گردآورنده بهار عجم، درباره مرگ بهار توضیح کافی نمی‌دهد. ظاهراً وی تا ۱۱۸۰ در قید حیات بوده که توانسته است از مصطلحات وارسته استفاده کند.مولوی عبدالمقتدرخان نیز وفات او را در ۱۱۸۰ نوشته است.
