ملک الشعرا قاری عبدالله، (کابل، ۱۳۲۲ - ۱۲۴۷خ) از سرآمدان شعر معاصر افغانستان است و در سال ۱۳۱۳ لقب ملک الشعرایی گرفت. او در کنار تدریس و دبیری در مدارس کابل، به تدوین و تألیف کتاب های درسی پرداخت و همچنین از تصحیح و تنقیح نسخ خطی نیز غافل نماند. ذوق ورزی قاری عبدالله طبق فضای ادبی کابل آن روزگار، به سبک هندی و با زبانی ساده، روان اما محکم و استوار شکل و صورت بسته است. نخست گزیده ای از شعرهای او در سال ۱۳۰۲ خورشیدی در لاهور منتشر شد و دیوانش برای نخستین بار در سال ۱۳۳۴ خورشیدی در کابل به چاپ رسیده است.
