مولانا حیدری وجودی (زادهٔ ۱۳۱۸ خورشیدی در پنجشیر – درگذشتهٔ ۲۱ جوزا یا خرداد ۱۳۹۹ در کابل) یکی از شاعران، عارفان و مولانا شناسان معاصرِ فارسی - دری در افغانستان بود. وی در سن ۸۱ سالگی در کابل درگذشت. از وی ۱۴ عنوان دفتر شعری به جا مانده است. به علاوه مقالاتی در مورد ادبیات عرفانی مولانا و بیدل نیز نوشته است. از نوشته‌های پژوهشی حیدری وجودی نیز می‌توان به ترکیب‌های شعری در اشعار نظامی گنجه‌ای، گردآوری و تصحیح اشعار عشقری و گزیده غزل‌ها از واصل کابلی تا واصف باختری اشاره کرد. همچنین او در سال ۱۳۶۵ نخستین «عرس حضرت مولانا» را در کابل بنا نهاد، که در همین عرس تقریباً ۲۰۰۰ نفر شرکت می‌کردند. گفته می‌شود که او آخرین فرد از شاعرانِ متصوف و کلاسیک افغانستان بود که سال‌ها با برگزاری محافل مثنوی‌خوانی جوانان علاقمند به ادبیات عرفانی و به ویژه مثنوی معنوی را آموزش می‌داد.
