عمید صادقی‌نسب، ( تهران ۱۰ اردی‌بهشت ۱۳۵۴- تهران ۶ اسفند ۱۳۹۶ ش)؛ شاعر، آهنگساز، خواننده، روزنامه‌نگار، خوشنویس و نویسنده ایرانی. از سال ۱۳۶۹ تحصیل موسیقی را در تهران شروع کرد. از سال ۱۳۷۲ شعرهای او در نشریات ایران منتشر شد و از سال ۱۳۷۵ داستان‌هایش. او در رشته موسیقی تحصیل کرده بود و از سال ۱۳۷۲ شعرهایش در نشریات منتشر می‌شد. او با روزنامه‌های ایران، ستاره صبح، صبح امروز، پیام آزادی، صدای عدالت، و صدای ملت همکاری داشت. مدتی نیز در سال ۱۳۸۵ دبیر نشریه کلک بود. همچنین از سال ۸۱ تا ۸۶ با رادیو و تلویزیون همکاری داشت. سال ۸۷ نیز سه کتاب به نشر افراز داد که غیرمجاز اعلام شد و چاپ نکردند؛ او هم دیگر پیگیری نکرد. آلبوم موسیقی او نیز «شنیدن سکوت» نام داشت که در سال ۹۲ منتشر شد. از جمله جوایز و افتخارات او می‌توان به: جایزه شعر عصر پنح‌شنبه برای شعرهای کتاب کاکتوس روبان‌زده در سال ۱۳۷۹ و به انتخاب منوچهر آتشی؛ نامزدی دریافت جایزه شعر امروز ایران برای کتابِ کاکتوس روبان‌زده در سال ۱۳۷۹ و نامزدی دریافت جایزه شعر امروز ایران برای کتاب چنگیز زنده است هنوز در سال ۱۳۸۱ اشاره کرد. از فعالیت‌های مهم صادقی نسب در زمینۀ موسیقی، جز تدریس، آهنگسازی و تنظیم می‌توان به انتشار آلبوم “شنیدن سکوت” در سال ۱۳۹۰ با آهنگسازی و خوانندگی روی اشعار خودش اشاره کرد. آثار: - خودم را از چشم تو می‌بینم (مجموعه شعر- نشر حمیدا، ۱۳۷۷)؛ - کاکتوس روبان‌زده (مجموعه شعر- نشر حمیدا، ۱۳۷۹)؛ - چنگیز زنده است هنوز (مجموعه شعر- نشر نیم‌نگاه، ۱۳۸۱)؛ - پیامبری نشسته بر کنده‌ی بلوط (مجموعه شعر- نشر آتنا، ۱۳۸۳)؛ - قانون آرامش (مجموعه شعر- نشر شهاب ثاقب، ۱۳۸۶)؛ - پرده‌ی گوش من از پنجره آویزان است (مجموعه شعر- نشر داستان، ۱۳۹۴)؛ -شب سیاهپوست (مجموعه شعر ـ انتشارات هشت ، ۱۳۹۶ ).
