ماندانا اکبری (متولد ۱۳۴۲) در سال ۱۳۵۲ به تشویق پدرش سیاوش اکبری، که خود از نوازندگان صاحب‌نام تنبک است، وارد هنرستان موسیقی ملّی شد و آموزش سنتور را نزد بانو ارفع اطرایی آغاز کرد. وی در طول تحصیل از اساتید دیگری همچون انوشیروان روحانی (پیانو ایرانی)، اردشیر روحانی (پیانو کلاسیک)، محمد اسماعیلی (تنبک)، محمود تاجبخش (سه‌تار) نیز بهره گرفت. او از همان اوان دوران تحصیل استعداد آهنگ‌سازی خود را نمایان ساخت به‌طوری‌که در کنسرت‌های ماهانۀ هنرستان از قطعات او استفاده می‌شد. وی پس از فارغ‌التحصیلی از هنرستان در سال ۱۳۶۰، یک سال نزد بانو مینا افتاده و سپس دورۀ عالی سنتور را نزد فرامرز پایور گذراند و به توصیۀ استاد در کلاس‌های ایشان مشغول به تدریس شد و به‌طور هم‌زمان در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی و کلاس‌های آزاد تالار وحدت نیز به آموزش سنتور پرداخت. او همچنین از سال ۱۳۶۸ با مرکز صداوسیمای ایران به‌عنوان نوازنده و آهنگ‌ساز همکاری داشته و در حال حاضر به تدریس سنتور و پیانو مشغول است. کتاب یادگار؛ مجموعۀ دونوازی برای سنتور (تار و کمانچه) یکی از آخرین فعالیت‌های ماندانا اکبری در زمینۀ آهنگ‌سازی است که برای علاقه‌مندان به دونوازی نگاشته شده است.
