اوحدالدین رازی (قرن هفتم)، طبیب، شاعر، عارف و فیلسوف قرن هفتم هجری، او هم نشین و هم عصر خواجه نصیرالدین طوسی، و از جمله متفکران و نویسندگان کمتر شناخته‌شده در تاریخ ادبیات ایران، به‌ویژه در دوران معاصر و امروز کشورمان محسوب می‌شود. حکیم اوحدالدین طبیب رازی، هم به نثر می‌نوشته و هم به نظم. او در شعر به «اوحدی» تخلص می‌کرده و هم به «رازی» و آثاری که از او برجای مانده، تحقیقاً در دو زمینه «طبی - علمی» و «فلسفی - عرفانی» است و چنین برمی‌آید که از سویی «حکیم و طبیب» بوده است و از سوی دیگر فیلسوف و عارف و شاعر.
