دكتر سید فرامرز گودرزی، پدر پزشکي قانوني نوين ايران، نام آشنايی در تاريخ پزشكی قانونی این کشور، مردی كه با پشتكار بسيار سازمان پزشكی قانونی را متحول كرد و سابقه درخشانی در خدمت به سيستم قضايی بر جای گذاشت.دکتر گودرزی فرزند سید موسی گودرزی (از طايفه اسکي هاي آمل و قاضی عالی رتبه دادگستری) در بیست و چهارم آبان ماه ۱۳۱۲ (ش.) در تهران به دنیا آمد. دوره ابتدایی را در مدرسه بدر و پانزده بهمن گذراند و دوره متوسطه را در دبیرستانهای علمیه و دارالفنون تهران به پایان رساند. در سال ۱۳۳۲ (ش.) وارد دانشكده پزشكی دانشگاه شیراز شد و در سال ۱۳۳۸ (ش.) دكترای طب عمومی را دریافت كرد. سپس به تحصیل تخصصی پزشكی قانونی پرداخت و پس از یك سال و نیم كار در مركز پزشكی قانونی و آزمایشگاههای سم شناسی و سرم، با ارائه پایان نامه «پیوند روده كوچك به جای حالب» كه یكی از ایده‌های نوین پزشكی آن زمان بود، موفق به پایان دوره تخصصی شد. فرامرز علاقه‌وافری به ادبيات داشت و دوست داشت حقوق بخواند اما پدرش كه قاضی و مسئول قضايی در كشور بود از ترس حقوقدان شدن فرزندش، او را مجبور به آموختن علم پزشكی كرد. هرچند پدر نمی دانست زندگی برای فرامرز كوچكش، خواب ديگری ديده است. اگر او قاضی و وكيل نشد اما دست سرنوشت او را به سيستم قضايی وارد كرد و همكار پدر شد، به این نحو که رشته پزشکی قانونی را انتخاب کرد که هم با پزشکی ارتباط دارد و هم حقوق! ایشان در خاطرات خود گفته است: «علت علاقه من به عدلیه پزشكی قانونی، استفاده از محضر اساتید بزرگ علم حقوق مانند شادروان شیخ عبدالعلی لطفی وزیر نامدار اسبق دادگستری در دهه ۱۳۳۰ كه پسر خاله مادرم بود و شادروان سید موسی گودرزی پدرم كه مقامات عالیه قضایی از جمله دادستانی تهران و دیوان كیفر و مستشاری دیوان عالی كشور را به عهده داشتند و در اواخر كار عضو دادگاه عالی تجدیدنظر انتظامی قضات بود و نیز شادروان علی اصغر شریف از قضات شریف و عالی مقام كه مورخ و نویسنده مشهوری بود، می‌دانم».
