کتاب تاریخچه فلسفه زمان

کتاب «تاریخ مختصر فلسفه زمان» نوشته آدریان باردون، مقدمه ای کوتاه بر تاریخ، فلسفه و علم مطالعه زمان است - از فیلسوفان پیش از سقراط تا انیشتین و پس از آن.
تاریخچه مختصری از فلسفه زمان موضوعاتی مانند زمان و تغییر، تجربه زمان، رویکردهای فیزیکی و متافیزیکی به ماهیت زمان، جهت زمان، سفر در زمان، زمان و آزادی اراده و علمی و فلسفی را در بر می گیرد و همچنین رویکردهایی به ابدیت و آغاز زمان را ارائه می دهد. باردون از تصاویر مفید استفاده می کند و زبان فنی را به حداقل می رساند تا منابع بیش از 2500 سال فلسفه و علم را برای برخی از اساسی ترین و پایدارترین سوالات بشریت به کار گیرد.

در آغاز کتاب آمده است:

«ما وزن را با ترازو و دما را با دماسنج اندازه می‎گیریم. وقتی زمان را - مثلا با ساعت - اندازه می‎گیریم، آنچه اندازه گرفته می شود چیست؟ در نظر برخی عالمان جهان باستان، پاسخ این است که آنچه ما زمان می‎خوانیم صرفا اندازه تغییر است. آنچه واقعیت دارد، عالم در حال تغییر است؛ زمان ناشی از تغییرها و حرکات منظم است و برای تعقیب و ردگیری آن حرکات به کار می رود. طرفدار برجسته این دیدگاه ارسطو، یکی از فلاسفه مشهور یونان، است؛ کسی که هم دانشجوی فاضل افلاطون بود و هم خودْ آموزگار اسکندر کبیر شد. رقبای فلسفی او در باب این مسئله، یعنی پارمنیدس و زنون، منکر واقعیت تغییر، و در نتیجه واقعیت زمان، بوده اند.»