باور بر این است که پیشینیان ما از میلیون ها سال قبل، ویژگی خاصی را برای ما به ارث گذاشته اند: گرایش به واکنش قوی تر به محرک های منفی در مقایسه با محرک های مثبت. دکتر ریک هانسون از دانشگاه یو سی برکلی می گوید مغز انسان در جهت حفظ بقای او، تهدیدها را بزرگنمایی می کند. گرایش به منفی نگری از اینجا سرچشمه می گیرد. بنابراین می توانیم این ویژگی را سرزنش کنیم که چرا فعالیت مغز ما در حضور محرک های منفی به شدت افزایش می یابد. مغز ما در رویارویی با تهدیدات، شدیدتر و سریع تر عمل می کند. از این رو وارد چرخه ی بیش اندیشی، نگرانی و خلق سناریوهای منفی می شویم و این منجر به اختلال در مهارت حل مسئله می شود. تاکنون فهمیدیم که این افکار منفی چگونه بر توانایی ذهنی و عاطفی ما تأثیر منفی می گذارند. وقتی ذهن ما به منفی نگری آغشته می شود، افکار غیرضروری بیشتری را به درون خود جاری می سازد که موجب اختلال در قضاوت و مهارت تصمیم گیری می گردد.