محور اصلی کتاب این است که در مورد مذهب فلسفی در این دو متفکر(نیچه و جوانگزه) به نتیجه برسد و نیاز است پیش از آن خود این دو فیلسوف را بشناساند و در فصول ابتدایی با ابزار هرمنوتیک و ... آنها را معرفی میکند و سپس این دو را با هم میسنجد. مثلا رویکرد آنها را نسبت به زبان مورد بحث میگذارد. نویسنده معتقد است این دو متفکر رویکرد خاصی نسبت به زبان دارند به این معنا که واژگان و دستور زبان را به مثابه کاربرد عادی آن در نظر نمیگیرند و پیوسته این زبان و واژگان را با معناهای جدید میانبارند. به عنوان نمونه زبان جوانگ زه را جامگویه نامگذاشتهاند.