کتاب کافه شوستو دودو

مرد میانسال یک:
واقعا همیشه اسم از جایگاه ویژه ای در اجتماع برخورداره. تو خودت خوب می دونی من عادت دارم برای همه ی اشیاء یک اسم دوم بگذارم. اسمی که تابع هویت واقعی اون شیء از لحاظ حسی باشه؛ مثلا به این لیوان هاتو ذهنم میگم ستاره خانم. اسم اون بشقاب بزرگه رو گذاشتم سرخ ماتیکی. به این پارتیشن می گم آقای برشت، واقعا بهش میاد. به اون صندلی که تو دوست داری روش بشینی می گم یک بار برای همیشه، می دونی چرا؟ چون اولین مشتری ما اون پیرمرده بود که روش نشست و دیگه نیومد.