کتاب شب های دلواپسی

احساس مالکیت برعشق...
حرکت زندگی آدم ها وقتی از بالا نگاه کنی، مثل مورچه ها می ماند که همواره در حال جمع کردن چیزی هستند. تفاوتش در آن است که به جای جمع کردن آذوقه توسط مورچه ها، ما آدم ها به دنبال «داشتن» هستیم، به دست آوردن و مالک شدن بر چیزی!
کسی می گفت درست در خوش ترین لحظه ها، مثلا وسط یک کنسرت خوب یا محیطی باغ مانند و باصفا، به جای لذت بردن از آن لحظه، تمام وقت خود را صرف عکاسی و فیلم گرفتن از آن فضا می کنیم. انگار می خواهیم مالک آن لحظه خوش برای همیشه باشیم.
یا در مورد پول و توانایی مالی که می باید عامل راحتی و لذت زندگی ما باشد سعی در جمع کردن آن داریم و اصل وجودی اش را فراموش می کنیم.
برای «آگاهی» هم همین است، ما به جای خواندن و دیدن برای دانستن و آگاه شدن، بیشتر به دنبال جمع آوری اطلاعات هستیم و ناخواسته آن اطلاعات جمع آوری شده را جزو دانسته های خود به حساب می آوریم. من کسی را می شناسم که هر ترانه و موسیقی از قدیم و جدید را جمع آوری و به دهه های مختلف تقسیم، یا حتی به نام خوانندگان گوناگون ذخیره کرده است. او بیشتر نگران حفظ و تکمیل بانک ترانه خود است تا وقت گذاشتن برای شنیدن برخی از آنها!
حتی میتوان پا را فراتر گذاشت و این را به فشار بر فرزندان، برای زندگی مطابق میل ما نیز تعمیم داد تا به جای زندگی کردن در کودکی و اجازه انتخاب در جوانی، آنان را همچون دارایی خود حفظ و تربیت کنیم.
همه این موارد را می توان ناشی از این موضوع دانست که آدم ها ذاتا محافظه کار و خواهان ایجاد و حفظ ثبات در زندگی اند و کمتر می خواهند قبول کنند که دنیا بر مبنای تغییر بنا نهاده شده است. در دنیا هیچ چیز قرار نیست ثابت بماند و بنابراین هر آنچه در لحظه است با لحظه دیگر فرق دارد. جمع کردن ها و خواستن ها برای آن است که همان روز، همان لحظه و همان مقطع از زندگی را برای ما آرام و خوشایند سازد و از آن چه به دست آورده ایم لذت ببریم. قرار نیست هر چیزی را همچون مایملک ابدی برای خود کنیم و موجب از بین رفتن اصل وجودی اش شویم.
داستان امروز ما بر گرفته از واقعیات زندگی است و در یک مورد با صحبت بالا وجه اشتراک دارد: در مورد عشق هم قرار نیست برای حفظ و جاودانه کردن، آن را به دارایی قابل تصاحب تبدیل کنیم. اگر امروز حس می کنی که وجودت از عشق لبریز است، آن را در لحظه حفظ کن و از وجودش لذت ببر! نمی شود تمام شرایط و برای همیشه به گونه ای باشد که ما فرصت لذت بردن از آن لحظات جادویی و عاشقانه را داشته باشیم.
قهرمان قصه ما با طی فراز و نشیبی سخت باید انتخاب کند که دست از دلنگرانی هایش از مسائل جانبی در عشق بردارد یانه؟ آیا می خواهد با همان وسواس مالک شدن بر هیچ یا همه چیز در عشق جلو برود یا می تواند تمام این حساسیت ها را کنار بگذارد و با نیروی عشق در لحظه، به حسی خوشایند برسد.
باید همراهش شویم تا با داستانی که هر لحظه هیجان را به مخاطب منتقل می کند احساس نزدیکی کنیم.