این کتاب یکی از حدود ده عنوان مشابهی است که انتشارات معماری دانشگاه پرینستون منتشر کرده است. در این مجموعه گفتگوهایی با معماران بزرگی مانند میس فان در روهه و لوکربوزیه به چشم می‌خورد. این کتاب شامل یک مقدمه، متن اصلی، و یک موخره است. مقدمه به قلم پیتر پاپادیمتریو است که لویی کان را به نحوی شاعرانه «لو آی‍‌کان» خطاب می‌کند: یک نماد. متن اصلی کتاب شامل سخنرانی لویی کان با عنوان «نور سفید، سایۀ سیاه» و سپس پرسش و پاسخی با دانشجویان و استادان است که برای آن عنوان «طراحی حرکت صورت به سمت حضور است» را انتخاب کرده‌اند. موخرۀ کتاب را لارس لیراپ، رئیس پیشین دانشکدۀ معماری پرینستون، نوشته و در آن به نسبت میان دست و وجود و اندیشۀ معمار پرداخته. کان این اندیشه را برای ما باقی گذاشت که معماری باید نیرویی موثر باشد، چه در مقیاس محیط و چه در مقیاس تعامل انسانی؛ وقتی او از «نهادهای انسان» صحبت می‌کند، یا اینکه چگونه «بناها باید نسبت به ماهیتشان صادق باشند» و اینکه «معماران باید بیاموزند که حقوق دیگری دارند … حقوق خودشان.» پس، بناها باید اراده‌ای داشته باشند، اما معماران هستند که به آنها اراده می‌بخشند: مسئولیتی وحشتناک و مبارزه‌ای محتوم. همین وجه اعتلایی دیدگاه کان اساس پیشرو ماندن او در ساختن محیط طراحی شده است.
کتاب لویی کان
علمی
لوئیس آی کان
