در دوران سال های پس از ۱۳۵۰ خورشیدی که هیچگونه کار دولتی نداشتم، گاهی نوشتن یادنامه ای از زندگی پر رویداد گذشته در اندیشه ام می جوشید ولی بارها به علتی این خواست به انجام نمی رسید، تا امروز در بهار شکوفان ۱۳۶۵ که در برابر آینه تاریخ به گذشته هایم می نگرم و در ژرفای دل، چیزی مرا بر آن وامی دارد که آزموده ها و پیشامدهای پیشین و یادداشت های دست نوشته خویش را به چشم آورم و با گرفتن خامه آنها را برای بستگان و همه گرامیانی که در درازای زندگی ام همپا و همدم من بوده اند، بنگارم. اینک برای همه آنانی که به هویت ملی و رخدادهای سرنوشت ساز کشور خود دل بسته اند، می نویسم.
باقر پیرنیا لس آنجلس، فروردین ماه ۱۳۶۵، مارس ۱۹۸۶