کتاب تئاتر مدرن در پرتو نظریه و عمل (1)

این کتاب با شورش ناتورالیستی در فرانسه علیه سبک های سنتی تئاتر آغاز می شود. همانطور که رئالیسم به یک جنبش اروپایی تبدیل می شود، حساب از پاریس به شرکت ماینینگن و کار ایبسن به عنوان تهیه کننده و نمایشنامه نویس در اسلو، چخوف در مسکو، شاو در لندن، سینگ در دوبلین منتقل می شود. از جمله تهیه کنندگان آنتوان، برام، گرین، گرانویل-بیکر، نمیروویچ-دانچنکو و استانیسلاوسکی هستند. روزهای آغازین جنبش دراماتیک ایرلند و کارگردانان و منتقدان واقع گرای اصلی در ایالات متحده پس از بلاسکو در نظر گرفته می شوند. نشان داده شده است که این سنت در کار ویلیامز و میلر در ایالات متحده آمریکا و آزبورن و باند در انگلیس ادامه دارد.
نظریه‌های واگنر و نیچه اصول اولیه بخش دوم را ارائه می‌کنند که توسط کار آپیا و کریگ منتشر شد و بر نمایشنامه‌های بعدی ایبسن، مترلینک و تئاتر لوگنه-پو تأثیر گذاشت. ژاری را پیشرو سوررئالیسم می دانند. عناصر نمادگرای بعدی در نمایشنامه های کلودل، ژیرادو، ییتس، الیوت، لورکا و پیراندلو یافت می شود. تئاتر بی رحمی آرتو مربوط به کار پیتر بروک است. تئاتر پوچ در سارتر، بکت، پینتر و یونسکو به تصویر کشیده شده است. تئاتر آوانگارد اخیر در آمریکا و بریتانیا نیز عناصر نمادگرایی را آشکار می کند.
در بخش سوم بوشنر پیشرو اکسپرسیونیسم است و پس از آن استریندبرگ قرار دارد. سپس این سبک تا اونیل، وایلدر و اوکیسی بعدی دنبال می‌شود. تهیه کنندگان مهم راینهارت و میرهولد هستند. تئاتر حماسی از پیسکاتور و برشت گرفته تا دورنمات و وایس، آردن و باند مورد مطالعه قرار می گیرد و در شاخه های تئاتر مستند شکوفا می شود. این کتاب اولین بار در سال 1981 منتشر شد.