کتاب دوردست ها

در داستان دوردست‌ها، همه‌چیز از یک قورباغه شروع می‌شود. قورباغه‌ای که روی نیلوفری آبی نشست و همان‌جا ساکت ماند. پرنده‌ای که در علف‌زار، کنار برکه در حال پیدا کردن غذا بود، چشمش به قورباغه افتاد و از او پرسید: «به چی نگاه می‌کنی؟»
قورباغه جواب جالبی داد. او گفت: «یک قورباغه نباید فقط صیدکردن حشره یا قورقور کردن بلد باشد، بلکه گاهی هم باید به دوردست‌ها نگاه کند.»
وقتی هم پرنده سوال کرد که در دوردست چیزی هم دیده است، قورباغه همان حرف قبلی را تکرار کرد.
پرنده که این‌چنین دید رفت روی انبار کاهی نشست. گربه‌ای او را دید و متوجه شد دارد به دوردست نگاه می‌کند و وقتی سوال کرد چه چیزی در دوردست‌ها دیده است؟ پرنده هم تقریبا همان جوابی را داد که به قورباغه داده بود. بعد نوبت گربه شد و کبوتر و … یعنی ماجرا ادامه پیدا کرد تا جایی که … .
بازی معروفی وجود دارد به اسم دومینو. در این بازی تعداد زیادی مهره‌ که بانظم خاصی کنارهم قرارگرفته‌اند، با تلنگری به هم می‌ریزند و همه‌چیزهای خوبی که از طریق کنار هم قرار گرفتن مهره‌ها درست ‌شده، خراب می‌شوند؛ اما در بعضی بازی‌ها، شکل تازه‌ای از به هم ریختن دومینوها در دوردست‌ها به وجود می‌آید. مثلا به گلی زیبا تبدیل می‌شوند.
داستان این کتاب هم به نوع دوم بازی دومینو شباهت دارد. این‌که با حرکت اولیه قورباغه نظم طبیعی زندگی بعضی از حیوانات به هم می‌ریزد.
آن‌ها اگر قبلا فقط به فکر خوردن و خوابیدن بودند، اکنون شکل دیگری را تجربه می‌کنند. این‌که ساکت درجایی بنشینند و به افق خیره شوند. البته این به افق خیره شدن فقط نگاه کردن نیست. می‌تواند فکر کردن هم باشد.
معمولا ما انسان‌ها گاهی وقت‌ها که به فکر فرومی‌رویم به‌جایی خاصی در دوردست خیره می‌شویم چرا که باعث می‌شود که فکرمان از محیط اطرافمان کنده شود و به دوردست‌ها که همان آینده باشد برود.
نکته جالب این است که همه‌چیز از یک قورباغه که روی گل نیلوفر آبی نشسته است شروع می‌شود.
در بعضی از فرهنگ‌های شرق، مثل هندوستان گل نیلوفر نماد زایش است و زندگی از روی گل نیلوفری که روی آب است به وجود می‌آید.
یک قورباغه این حرکت را شروع می‌کند و باعث می‌شود که حرکتش به بقیه منتقل شود و پایانی خیلی عالی شکل بگیرد. پایانی که نماد یک حرکت جمعی است. این‌که این پایان چیست را باید در انتهای کتاب بیابید.
تصویرگر از تصاویر واقعی استفاده کرده است. این کار دو فایده دارد.
اول این‌که می‌خواهد زندگی طبیعی حیوانات را نشان بدهد و این‌که هرکدام از آن‌ها را کجا می‌شود یافت.
دوم روی این نکته تأکید کند که طبیعت زنده است و موجوداتی که در طبیعت هستند عروسک‌های دست‌ساز ما نیستند که بخواهیم سر آن‌ها هر بلایی که دوست داریم بیاوریم.