کتاب دخترک تنهایی که به مجسمه ها زندگی می بخشد

یکی از آرزوهای بچه­ ها این است که وقتی دست به وسایل­شان می­ زنند، تبدیل شود به چیزی که آرزو دارند؛ مثل هفت برادرخواهر فناناپذیر که وقتی تصمیم می­ گیرند از مسیر دریا به خانه بروند، دست به هرچی می­ زنند تبدیل می ­شود به وسیله ه­ای که بتوانند با آن روی دریا راه بروند. یکی کدویش را تبدیل به قایق می­کند و دیگری سوار شمشیرش می­ شود تا با آن از روی آب رد شود. یکی دیگر از رویاهای بچه­ ها یا حتی بزرگترها این است که هیچ وقت نمیریم؛ مثلا تبدیل شویم به خدای پریان و تا ابد بتوانیم زندگی کنیم؛ مثل قصۀ زن زیبایی که به ماه پرواز می­کند. چه خوب می­شد آدم­ خوب­ ها به هر آرزویی که داشتند می­رسیدند. مثلا چه می­ شد اگر کسی آن بالا بالاها نشسته بود و هرچه دل­مان می­خواست به مان هدیه می­داد؟ مثل قصۀ اسب سفیدی که به ساز تبدیل می­شود. افسانه­ ها پر اند از این قصه­ ها؛ از آدم­ هایی که مثل ابرمرد مجموعۀ ما آن­قدر قدرت دارند که بتوانند آسمان را بالای سرشان نگه دارند؛ از دخترانی که تبدیل می­شوند به پرنده که بتوانند با پرنده ­های دیگر گروه درست کنند و از دریا انتقام بگیرند تا دیگر کسی را غرق نکند؛ از زن­ هایی که با مهربانی هرچه بلدند به دیگران یاد می­ دهند و ...
مجموعۀ افسانه­ های مشهور چین را هم بچه­ ها دوست دارند. هم بزرگ­ترها.