کتاب «روانی» سی‌ویکمین عنوان از مجموعه‌ی یک فیلم یک جهان است. «روانی» یا «Psycho» در زمان اکران واکنش‌های مختلفی را میان تماشاگران و منتقدان برانگیخت. عده‌ای نوآوری‌های خلاقانه‌ی آن را ستودند و عده‌ای دیگر حتی آن را ضعیف‌ترین فیلم کارنامه‌ی هنری هیچکاک دانستند. این واکنش‌های ضدونقیض اهمیت «روانی» را در هاله‌ای از ابهام فرو برد و در عین حال بر تمایز خلاقانه‌اش در فرم و شیوه‌ی روایتگری تاکید ورزید. جیمز نیرمور این کتاب را حدود پنجاه سال پیش و در زمانی نوشت که نه او و نه «روانی» جایگاه ستایش‌برانگیز کنونی را نداشت. به‌راستی امروزه‌روز کم‌تر کسی در اهمیت و تاثیر گسترده‌ی «روانی» بر سینما و فیلمهای پس از خود شک دارد. اما در آن روزگار چنین تصوری مطرح نبود.
کتاب در پنج بخش کلی به همراه یک پیوست به شرح و تحلیل فیلم می‌پردازد و پس از ارائه‌ی خلاصه‌ای مختصر از وقایع و پیرنگ فیلم در آغاز، با نگاهی نسبتا کلی به هیچکاک و برخی تمهیدات سینمایی و مضامین فکری‌اش پیش می‌‌رود، روند تولید این فیلم را با استناد به گفته‌های هیچکاک بررسی می‌کند و در طولانی‌ترین بخش کتاب، به تحلیل همه‌جانبه و صحنه به صحنه‌ی فیلم می‌پردازد. در پایان کتاب مقاله‌ای کوتاه از نویسنده نیز پیوست شده است که به بازسازی گاس ون سنت از «روانی» می‌پردازد. این مقاله‌ی کوتاه به خوانندگان فرصت آشنایی با قلم پخته‌تر نویسنده و نظر متاخرش درباره‌ی این فیلم را به دست می‌دهد.
کتاب «روانی» دریچه‌ای تحلیلی به سوی فیلم مناقشه‌انگیز هیچکاک می‌گشاید و در راستای گسترش فهم بینندگان از ظرافت‌ها و اهمیت آن می‌کوشد.
کتاب روانی
خوب
جیمز نرمور
