عاشقانه ی بزرگ هزاره ی سوم؛ فیلمی که با رنگ و نور و موسیقی، تلفیق زیبایی کلاسیک و روایت پست مدرن، در آغاز قرن بیست ویکم، عشقی را تصویر کرد که تا پیش از این سینما نمونه اش را ندیده بود. بی دلیل نیست که «در حال و هوای عشق» خودش تبدیل به معشوق میلیون ها دوستدار سینما در سرتاسر جهان شده است! «تونی رینز» منتقد صاحب نام بریتانیایی با سال ها نقد و پژوهش روی آثار سینماگران آسیای شرقی، کتاب «در حال و هوای عشق» را به مثال حکایتی سینه فیلی، درباره ی اولین فیلمی که «وونگ کار وای» پس از قریب به دو دهه فیلمسازی، در قرن جدید ساخت، نوشته است. «وونگ کار وای» که سال ها فیلم هایش را با آن تم قدرتمند عشق، در زمان حال روایت می کرد، به ناگه «در حال و هوای عشق» را چهل سال به عقب برد و با حفظ همان سبک بصری ویژه اش، تایوان و کامبوج دهه ی شصت قرن بیستم را با آدم ها، ساختما ها، خیابان ها، ماشین ها، طبیعت و آب وهوایش تبدیل به بستری یگانه برای عاشقانه اش کرد. کتاب «در حال و هوای عشق» سیر و سفری در میان همه ی لایه های این فیلم است، برای مسحور شدن دوباره از هرآن چیزهایی که به دلیل جادوی دیدار فیلم، آنها را درنیافته ایم.
کتاب در حال و هوای عشق
