کیومرث کیاست نمونه‌ی درخشان یک نقاش بحران‌زده است. بحران از نوع مثبت آن. او صورت طبیعت، سنت، و دستاورد فرهنگ‌های نقاشی را هنگام عبوردادن از خلال تفکر، تخیل و تکنیک خود دگرگون کرده و چهره‌ی بدیعی، در واقع چهره‌های بدیعی ارائه داده است. چنین کاری به‌سادگی صورت نگرفته است. از سال پنجاه تا به امروز، مجنون کار خود بوده است. قبلا موتیف‌های تاریخی، سیاسی، ژورنالیستی، مضامین اصلی کار را تشکیل می‌دادند. بعد از این همه درونی او و کارش شده‌اند. مشروطیت تا انقلاب بیست‌ودوم بهمن، مضمون اصلی کار او را در دهه‌ی اول فعالیت هنری او تشکیل می‌داد. طنز، تیزی و هوشیاری در انتخاب مضامین، کمپوزیسیون‌های بدیع، سرعت انتقال تکنیکی، طرح دردآلود صورت‌های فقرزده و ساختارهای مضطرب و غم‌زده، ویژگی‌های اصلی آن دوره را نشان می‌دهند.
کتاب مسخ تاریخ
نشر گهگاه
کیومرث کیاست
