قرار است در این رمان کوتاه به فرانسه سفر کنیم. فرانسه‌ی قرن هجدهم؛ یعنی فرانسه‌ی انقلابی، یعنی سال‌هایی که سلطنت داشت کم‌کم به شکل جدیدی تغییر می‌کرد. تمام شنیده‌ها و خاطرات به کنار، در رمان «یازده تن» پیر میشون نویسنده‌ی اثر، زوایای جدیدی از این واقعه‌ی ملی را مورد بررسی قرار می‌دهد.
این رمان وقایع سالهای وحشت را از قابی جدید در اختیار مخاطب قرار داده است. نقاشی چیره‌دست تابلویی گران‌بها از یازده پرتره خلق کرده است که در موزه لوور نگه‌داری می‌شود. این یازده نفر هر کدام از زاویه‌ی دید خود وقایع سالهای وحشت پاریس را روایت می‌کنند و مخاطب را با زوایای مختلف انقلاب و تسویه‌حساب‌های پس از آن آشنا می‌کنند. رمان به شکل کندی پیش می‌رود تا یادآور خفقان آن سال‌ها باشد. پیر میشون با استفاده از روش چندآوایی تابلویی بی‌طرفانه از یکی از مهم‌ترین وقایع ملی فرانسه در اختیار مخاطب قرار داده است تا این مخاطب باشد که بجای تاریخ قضاوت می کند.
روایت تاریخی رمان در داستان تخیلی که از نقاش خلق شده، درهم‌تنیده است و این تاروپود خوش‌نقش قلابی برای مخاطب شده تا او را تا پایان رمان همراهی کند.
در تمام رمان دو سوال اساسی همراه مخاطب می‌شود؛ این تابلوی گران‌بها به سفارش چه کسی خلق شده است و دلایل نقاش برای خلق آن چیست؟ رمان «یازده تن» با این دو سوال محوری همراه مخاطب می‌شود تا مانند فیلمی مستند در کنار قصه‌ی خود آینه‌ای از تاریخ فرانسه را نیز در اختیار مخاطب بگذارد. پیر میشون در سال 2009 برای این رمان کوتاه، جایزه بزرگ رمان فرهنگستان فرانسه را بدست آورد که نشان از نثر زیبا و روایت جذاب و مهم آن است.
کتاب یازده تن
