این ارتباطاتی که منابع بالا میان شرق و غرب می سازند، نظیر ارتباط ذن و دادای راس، برای کیج که هنر را به مثابه ابزاری سکولاری برای سنتز جهانی می دید، مهم بود. کیج مجددا به مفاهیم اقتباسی آسیایی اش در راستای فرایندها و اهداف جدید برای موسیقی و بعدها هنرش، شکل داد. او ذن را به طور ویژه در شوخ طبعی، روش های تدریسی، اصرار بر ژرفای زندگی روزمره و آزادی از عقاید تعصب آمیز دینی اش یافت. هم چنین «تعادل و آرامش ذهن» پالوده شده از طریق ذن، به عدم مفهوم سازی، قصد و سلیقه و تاثیر الهی «تمام آنچه که در خلقت اتفاق می افتد» بدل شد.
این کتاب به چاپ دوم رسیده و توسط نشر پیله چاپ شده نه انتشارات بهزاد