کتاب انحطاط تاریخ نگاری در ایران

اگرچه برخی از مقالات و یادداشت‌ها در این مجموعه بیشتر در گزیده مقالاتی که از آنها چاپ شده مجددا در این کتاب گردآوری شده‌اند، اما بخش عمده‌تری از آنها به دلیل پراکندگی در داخل نشریاتی که به دور از دسترس عمومی هستند، به تنهایی و بدون شناخته شدن به جایی دورافتاده مانده بود. این مجموعه به جز ارزش تاریخی آنها که در مسائل مختلف از جمله تاریخنگاری در ایران یا بررسی‌های کوتاه در مورد برخی از شخصیت‌های سیاسی ایران در دوره قاجار تأثیرگذار است، ویژگی دیگری دارد که امروزه به علت مصرف طولانی زمان برای نوشته و تدوین این نوشته‌ها و یادداشت‌ها و همچنین نسخه جدید نبودن برخی از جنبه‌های آنها با داده‌ها و دانش‌های تاریخی کنونی یا دیدگاه‌های امروزی نسبت به برخی موضوعات، یا حتی عدم تطابق برخی از اجزاء آن با آگاهی‌های تاریخی ما در حال حاضر و یا شیوه دیدگاهی که امروزه به برخی از مباحث مطرح شده در این زمینه داریم، برجای مانده است. تعدادی از مقالات و یادداشت‌های موجود در این مجموعه از این قاعده مستثنی می‌شوند. به عنوان مثال، دستورنامه محمد شاه در سفارت حسین خان و آگاهی‌های تازه از امیر کبیر طرح قرارنامه ایران و انگلیس... بیشتر جنبه سندی دارند و در این مورد شناخته شده‌اند.