کتاب کو گیتو و تاریخ جنون; کتاب کو گیتو و تاریخ جنون

کتاب کو گیتو و تاریخ جنون

Madness and Civilization

کد کتاب : 5318
مترجم :
شابک : 978-9643635664
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 296
سال انتشار شمسی : 1401
سال انتشار میلادی : 1961
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 4
زودترین زمان ارسال : ---

میشل فوکو از فیلسوفان برجسته قرن بیستم

معرفی کتاب کو گیتو و تاریخ جنون اثر میشل فوکو

کتاب تاریخ جنون، اثری نوشته ی میشل فوکو است که نخستین بار در سال 1961 به انتشار رسید. فوکو در این کتاب، به کاوش در تاریخ جنون در دنیای غرب از اواخر قرون وسطی می پردازد؛ در زمانی که جنون همچنان بخشی از زندگی روزمره در نظر گرفته می شد و دیوانگان، آزادانه در خیابان ها قدم می زدند، تا دوره ای که جامعه چنین افرادی را نوعی تهدید به حساب آورد، آسایشگاه های روانی به وجود آمدند و دیوارهایی میان «افراد دیوانه» و بقیه ی جامعه ی انسانی ساخته شد. میشل فوکو در این پرداخت کلاسیک به مفهوم جنون، یک بار دیگر به ما نشان می دهد که چرا به عنوان یکی از شناخته شده ترین فیلسوفان اروپایی پس از جنگ جهانی دوم در نظر گرفته می شود.
دسته بندی های کتاب کو گیتو و تاریخ جنون
ادبیات فرانسه
ادبیات معاصر
دهه 1960 میلادی
فلسفی
سیاسی
مجموعه مقالات
تاریخی
اجتماعی
نکوداشت های کتاب کو گیتو و تاریخ جنون
It will change the way in which you think about society.
این اثر، شیوه ی تفکر شما درباره ی جامعه را تغییر خواهد داد.
Barnes & Noble
The most original, influential, and controversial text in this field during the last forty years.
بدیع ترین، تأثیرگذارترین و جنجال برانگیزترین متن مربوط به این حوزه در طول چهل سال گذشته.
Taylor & Francis
Superb scholarship.
یک پژوهش علمی خارق العاده.
The Nation
قسمت هایی از کتاب کو گیتو و تاریخ جنون (لذت متن)
پاسکال می گفت: دیوانگی بشر آن چنان ضروری است که دیوانه نبودن، خود شکل گیری دیوانگی است. و داستایوفسکی در دفتر خاطرات یک نویسنده نوشته است: برای آنکه از عقل سلیم خود مطمئن شویم، راه چاره آن نیست که همسایه مان را محبوس کنیم. تاریخ این شکل دیگر دیوانگی را باید نگاشت؛ شکل دیگری که در آن، خرد حاکم انسان، همسایه ی او را محبوس می کند و انسان ها از طریق این عمل و به واسطه ی زبان بی رحمانه ی نادیوانگی با یکدیگر رابطه برقرار می کنند و وجود یکدیگر را به رسمیت می شناسند.
باید تلاش کنیم در اعماق تاریخ به درجه ی صفر دیوانگی در سیر جنون دست یابیم، یعنی زمانی که برداشت انسان از جنون یکدست و نامتمایز بود، زمانی که مرزبندی خود هنوز مرزبندی نشده بود. باید این «شکل دیگر» را از همان ابتدای راهش توصیف کرد و دریافت که چگونه در یک سوی حرکت خود، خرد را به جا گذاشت و در سوی دیگر دیوانگی را، آنچنان که از آن پس، خرد و دیوانگی نسبت به هم بیرونی شدند، راه بر هر گونه تبادل بستند و هر یک برای دیگری حکم مرده را یافتند.
در اندیشه ی قرون وسطی، حیوانات که حضرت آدم نام قطعی و نهایی آن ها را تعیین کرده بود، به طور نمادین حاصل ارزش های انسانیت بودند، اما در ابتدای عصر رنسانس ارتباط با حیوانیت واژگونه شد. حیوان، آزاد و از قید افسانه و تصویرپردازی اخلاقی رها گردید و قلمروی تخیلی و وهم انگیزی از آن خود یافت... حیوانات غیرواقعی و زاده ی تخیل جنون آمیز، طبیعت نهانی انسان را مجسم می کردند.