با فروپاشی حکومت سلوکیان، سرزمین‌هایی که توسط اسکندر فتح شده بود، بین سردارانش تقسیم شد. در این زمان، “دیوتودوس” در شرق ایران دست به شورش زد و ابتدا به نام ” آنتوخوس”، پادشاهی از خاندان سلوکی و سپس به نام خودش سکه زد. قوم پارت که از نژاد آریایی بودند، با مشاهده‌ی این وضع دست از اطاعت سلوکیان برداشتند و ایالت پارت مستقل گردید. پس از چند سال اشکانیان بر سراسر ایران مسلط شدند و ایران از چنگال اشغالگران مقدونی درآمد.
امپراتوری اشکانیان، از اواسط قرن سوم پیش از میلاد تا قرن سوم پس از میلاد، یک قدرت سیاسی و فرهنگی عمده در ایران باستان بود. این کشور به عنوان یک قدرت منطقه ای پس از فتوحات اسکندر مقدونی ظهور کرد و نقش مهمی در شکل دادن به تاریخ خاور نزدیک باستان ایفا کرد.
اشکانیان یک قوم ایرانی نیمه کوچ‌نشین بودند که از منطقه آسیای مرکزی و پارت (واقع در شمال شرقی ایران و ترکمنستان کنونی) کوچ کردند. آن‌ها در اواسط قرن سوم قبل از میلاد پادشاهی مستقلی را به رهبری آرشک اول تأسیس کردند که باعث پیدایش سلسله اشکانیان شد.
اشکانیان امپراتوری خود را از طریق یک سلسله لشکرکشی‌ها گسترش دادند و اغلب با امپراتوری سلوکیان (جانشین امپراتوری اسکندر) و جمهوری روم و بعدها امپراتوری روم درگیر شدند. آن‌ها به تدریج بر سرزمین‌هایی که شامل ایران کنونی، عراق، بخش‌هایی از ترکیه، ارمنستان و بخش‌هایی از آسیای مرکزی می‌شد، تسلط یافتند.
کتاب ایران ، ابرامپراتور جهان
تیرگان