علامه طباطبایی معتقدند آیات مرتبط با خلقت حضرت آدم (ع)، صرفا، بیانگر امری تاریخی نیستند؛ بلکه حقایقی فراتاریخی دربارۀ سرشت انسان، مسیر ابتدا و انتهای او به‌شمار می‌روند. همچنین، مفاهیم یادشده به‌منزلۀ قواعدی هستند که دیگر مباحث دین اسلام و سایر ادیان ابراهیمی بر آن متفرع می‌شوند. متأسفانه، علامه فرصت نکردند ابعاد مختلف این مدعای ارزشمند را تبیین کنند. بر همین اساس، پژوهش پیش رو قصد دارد گام‌های ابتدایی را در تکمیل طرح علامه بردارد. به‌همین منظور، ابتدا، تعابیر پراکندۀ علامه در این موضوع به شکل دستگاهی منسجم تنظیم، و سپس دلالت‌های مختلف این مبنا در دیگر بخش‌های دین وحتی نظام‌های اجتماعی نمایان شده است. این مطالعه نشان می‌دهد تفسیر قرآن کریم از خلقت حضرت آدم (ع) نه‌تنها نوعی انسان‌شناسی نوین به ارمغان آورده است، بلکه می‌تواند بنیانی برای تحلیل مباحث الهیاتی، تربیتی و علوم انسانی باشد.
کتاب خلقت آدم (ع)
حکمت و فلسفه
عبدالله محمدی
