کتاب «The Communist Manifesto» (مانیفست حزب کمونیست) نوشته کارل مارکس و فردریش انگلس، یکی از مهم ترین متون سیاسی مهم تاریخ بشری است که تأثیرات زیادی بر روند تاریخ سیاسی-اجتماعی دنیای مدرن گذاشته است. این کتاب که در سال 1848 منتشر شد، قرار بود به عنوان یک راهنمای جامع برای اتحادیه کمونیست عمل کند و اصول و اهداف جنبش کمونیستی را مشخص کند. این مانیفست در دوره تحولات اجتماعی و اقتصادی (انقلاب صنعتی) اروپا نوشته شد. انقلاب صنعتی اقتصادها را متحول کرده بود و منجر به ظهور یک نظام سرمایه داری شد که با شکاف طبقاتی شدید همراه بود. مارکس و انگلس در پی مقابله با استثمار طبقۀ کارگران و نابرابری های ذاتی سیستم سرمایه داری بودند و از تغییری آنی به نام انقلاب سخن می گفتند. به طور کلی، این مانیفست دارای چهار بخش است. بخش اول با عنوان بورژواها و پرولتاریاها، جامعه را به دو گروه طبقاتی تقسیم می کند. بورژوازی (طبقه سرمایه دار) مالک ابزار تولید است و پرولتاریا (طبقه کارگر) را استثمار می کند تا نیروی کار خود را در ازای دستمزدی ناچیز بفروشد. نویسندگان پیش بینی می کنند که این استثمار ناگزیر به انقلاب پرولتاریایی می انجامد. بخش بعدی با عنوان پرولتاریا و کمونیست ها به ارتباط بین این دو می پردازد. مارکس و انگلس بیان می کنند که کمونیست ها یک حزب جداگانه تشکیل نمی دهند بلکه مدافع منافع طبقه کارگر می باشند. مانیفست خواستار الغای مالکیت بورژوایی و ایجاد جامعه ای بی طبقه است که در آن ابزار تولید در مالکیت اشتراکی باشد. بخش سوم به مقایسۀ سوسیالیسم و کمونیسم می پردازد. مارکس و انگلس سوسیالیسم علمی خود را از سایر اشکال سوسیالیسم متمایز می کنند که آنها را ارتجاعی یا اتوپیایی می دانند. آن ها از سوسیالیسمی دفاع می کنند که مبتنی بر درک ماتریالیستی از تاریخ و پویایی مبارزه طبقاتی باشد. در نهایت موضع حزب کونیست دربارۀ احزاب مختلف اپوزیسون های موجود را بیان می کند. مارکس و انگلس از اتحاد با نیروهای مترقی برای پیشبرد آرمان پرولتاریا دفاع می کنند و در عین حال موضعی انتقادی در قبال کسانی دارند که به طور کامل اهداف انقلابی را قبول نمی کنند.
کتاب The Communist Manifesto
