کتاب «این کار به چه دردی می خورد؟» با زیرعنوان «بیانیه ای درباب منفعت امور بی منفعت» نوشتۀ نوچو اردین، در صدد است تا با نقد سودگرایی و منفعت طلبی مادی، ارزش‌های دیگری را در برخی کارهای ظاهرا بی منفعت آشکار سازد. اردین، استاد ادبیات ایتالیایی، برای ارزش ذاتی دانش و علوم انسانی استدلال می‌کند که اغلب در جامعه‌ای که معیار سنجشش سودمندی اقتصادی باشد، علوم انسانی «بی فایده» خوانده می‌شوند. موضوع اصلی کتاب، نقد فایده‌گرایی است، این ایده که ارزش چیزی صرفا با فایده عملی آن مشخص می‌شود. به عقیدۀ اردین این طرز فکر منجر به غفلت از علوم انسانی و هنر شده است و در دنیایی که بر بهره وری اقتصادی متمرکز است، این امور غیر ضروری تلقی می شوند. . اردین هشدار می‌دهد که این طرز فکر می‌تواند منجر به جامعه‌ای شود که نوآوری کمتری داشته باشد، کمتر دلسوز باشد و توانایی کمتری برای مقابله با چالش‌های بلندمدت داشته باشد. به عبارت دیگر، با غفلت از علوم انسانی، جامعه در خطر از دست دادن توانایی تفکر عمیق و انتقادی درباره جهان است. او معتقد است که این وسواس و خواست سودمندی در نهایت روح انسانیت را ضعیف می کند و ارزش های اساسی مانند کرامت انسانی، عشق و حقیقت را از بین می برد. او مشتاقانه از علوم انسانی دفاع می کند و بر نقش آنها در پرورش تفکر انتقادی، خلاقیت و همدلی تأکید می کند. اردین بحث می کند که موضوعاتی مانند ادبیات، فلسفه و هنر برای یک آموزش جامع و برای توسعه یک جامعه انسانی تر و عادلانه ضروری هستند. به گفته اردین، علوم انسانی فضایی برای تأمل و پرورش خرد فراهم می‌کند که برای پرداختن به چالش‌های پیچیده دنیای مدرن حیاتی است. در نهایت، قابل ذکر است که اردین به آرای دیگران نیز توجه داشته است. به عنوان مثال، او در مورد مقالۀ آبراهام فلکسنر بحث می کند، که در سال 1939 با عنوان «مفید بودن دانش بی فایده» منتشر شد و الهام بخش اردین در نوشتار این کتاب بوده است.
کتاب این کار به چه دردی می خورد؟
نشر چشمه
نوچو اردین
