از جمله نهادهای اجتماعی که از دیر زمان در ساختار اجتماعی جوامع، به ویژه ایرانیان، در کنار دیگر نهادها چون بازارچه ها و مساجد و تکایا نقش مهمی ایفا نموده، گرما به (حمام) است.
ایرانیان که همواره از دوران باستان به پاکیزگی و پارسایی بسیار اهمیت میدادند و پیرو آن، آب را مقدس می شمردند و به حفظ و صیانت آب و خاک و سرزمین آبا و اجدادی عنایت ویژه ای داشتند با ظهور اسلام و دستورهای موکد و احکام عبادی آن بیش از پیش نسبت به طهارت و پاکیزگی حساسیت نشان دادند و قداست آب در نظر آنها افزوده گردید.
بنابراین لازمه ساخت و بنیان نهادی اجتماعی که با بهره وری ،آب امر نظافت را محقق سازد، بیشتر جلوه گر گشت. انسان همواره از زمانی که بر عرصۀ خاک قدم نهاده برای زدودن ناپاکیها از تن خویش، چاره ای می اندیشیده است. هرچند ادیان ،متعدد به پاک کنندگی آب و آتش و خورشید و خاک معتقد بوده اند و پیروان خود را به آن توصیه می نموده اند اما طبیعی ترین و سودمندترین عنصر ،پاکیزگی که بشر در دست داشته، آب بوده است.
در مورد پیشینه حمام و ساخت اولین گرما به ها مطالعات آثار و مکتوب گذشتگان چنین می نمایاند که ساخت محلی مخصوص برای شست و شوی بدن تا قبل از زمان سلیمان نبی(ص) مطرح نبوده است.
کتاب فرهنگواره گرمابه
کتاب آبان