فکر کنم این کتاب با اختلاف رکورد دار غلطهای تایپی و چاپی و بعضا علمی در تاریخ نشر ایران باشه.جاهایی این غلطها آنقدر مضحک اند که بیشتر نشانگر بیسوادی مصاحبه کننده هستند که حتی موقع پیاده کردن متن مصاحبه هم متوجه آنها نشده.مثلا در صفحه صد و پنجاه و چهار مصاحبه شونده سهوا نام فیلمنامه نویس محله چینیها رو رابرت بنتون به جای رابرت تاون ذکر میکنه و مصاحبه کننده متاسفانه نه تنها در تایم مصاحبه این مورد رو گوشزد نمیکنه بلکه همون اشتباه رو در متن نهایی هم پیاده میکنه.یا مثلا ضبط اشتباه نام هنینگ کارلسن یا ایناریتو که به اشتباه این هاریتو نوشته شده و کلی اشکالات ریز و درشت دیگر. انگار اصلا در این کتاب خبری از ویراستاری زبانی و علمی وجود نداشته. به علاوه اضافه کنید ذوق زدگیهای کودکانه و سوالهای بیجای مصاحبه کننده را که واقعا گفتگو را از ریتم میانداختند و حکم ترمز را برای بحث داشتند. با تمام احترامی که برای سواد و دانش جناب موتمن قائلم ولی به نظرم کتاب مذکور با وضعیت فعلی تبدیل شده به یکی از ناموفقترین کتابهای سینمایی اخیر.