کتاب در باب سکوت

به گروگان گرفتن صدا با رویکردی لکانی به سکوت می‌پردازد و استدلالش این است که روانکاوی لکانی به‌خاطر ارزش بالای سکوت و زبان در آن، جایگاهی شاخص و متمایز دارد. برخلاف دیگر رشته‌ها و گفتارها، اد پلوث و سیندی زایهر سکوت را فراسویی رمزآلود و ممتنع نمی‌دانند، و از ارزش زبان و اندیشه نمی‌کاهند. این کتاب به‌جای برخورد مبهوت و متحیر با سکوت، آن را برای مقابله با بیگانگی اجتناب‌ناپذیری که با تبدیل شدن به موجودات سخنگو به وجود می‌آید، به کار می‌اندازد.