شما که هستید؟ ما که هستیم؟ این‌ها سوال‌های مرگ و زندگی هستند که در زمان بحران به سراغ انسان می‌آیند. هزاران نفر از توفان کاترینا جان سالم به در بردند چون نوه‌ها، خاله‌ها، همسایه‌ها و حتی افراد کاملا غریبه در سواحل خلیج به دادشان رسیدند، چون ناوگانی از قایق‌داران اطراف به نیواورلئان رفتند تا مردم سرگردان را به محل امن هدایت کنند. صدها نفر به‌دلیل عواقب کاترینا مردند چون دیگران از جمله پلیس، مأمورهای خودخواندۀ قانون، مقام‌های عالی دولتی و رسانه‌ها به این نتیجه رسیده‌بودند که مردم نیواورلئان به‌قدری خطرناک هستند که نمی‌توانستند برای نجات‌شان به آنها اجازۀ تخلیۀ عفونت، حتی در بیمارستان‌ها، را بدهند. تعدادی هم که تلاش می‌کردند فرار کنند با تهدید اسلحه روبه‌رو می‌شدند یا حتی به آنها شلیک می‌شد. شایعه‌هایی دربارۀ تجاوزها و قتل‌ها و ضرب‌و‌شتم‌های دسته‌جمعی پراکنده شد که بعدا نادرست از آب درآمد، هرچند رسانۀ ملی و رئیس‌پلیس نیواورلئان این شایعه‌ها را باور کردند و به آنها شدت بخشیدند؛ آن هم در روزهایی که مردم در پشت‌بام‌ها، سرپناه‌ها و بیمارستان‌های شلوغ در گرمای طاقت‌فرسا، بی آب کافی، بی غذا و بی دارو و مراقبت‌های پزشکی دسته‌دسته می‌مردند. به‌سبب این شایعه‌ها، سربازها و بقیۀ اعزام‌شدگان، قربانیان را به چشم دشمن می‌نگریستند. باورها مهم هستند، اگرچه بسیاری از مردم علی‌رغم باورهایشان سخاوتمندانه عمل می‌کنند. کاترینا نسخه‌ای اغراق‌آمیز بود از آنچه در بسیاری از بلایا اتفاق می‌افتد. در آن زمان نحوۀ رفتار شما به این بستگی دارد که آیا به همسایه‌های خود فکر می‌کنید یا هم‌وطنان‌تان تهدیدی بزرگ‌تر از ویرانی ناشی از فاجعه هستند.
چگونه اکثر ما از اوج امکانات سقوط می‌کنیم و تبدیل به خودهایی کوچک می‌شویم که ایجاد جوامع ناامیدکننده پیامد آن است. در حال حاضر بسیاری از افراد امیدی به جامعۀ بهتر ندارند، اما وقتی با آن روبه‌رو شوند تشخیصش می‌دهند و آن کشف می‌درخشد، هرچند تجربه‌هایشان بی‌نام‌ونشان باشد. دیگران آن را تشخیص می‌دهند، به چنگ می‌آورند و چیزی از آن بیرون می‌آورند و در تحولات درازمدت اجتماعی و سیاسی، چه خوب و چه بد، پدیدار می‌شوند و این دری به بهشت بالقوۀ این عصر در جهنم است.
تغییردادن دنیا راه دیگری برای نجات جان خود است و دیگران، هرچند نامعقول، برای انگیزۀ اتوپیایی سخاوتمند هستند. اتوپیاها در حال حاضر، در آرژانتین، مکزیک، در جوامع بی‌شمار، آزمایش‌های اقتصادی و کشاورزی در اروپا، هند و ایالات‌متحده به وجود آمده‌اند. امروزه نقشۀ اتوپیاها با نام‌های دیگر سر‌وصدا راه انداخته‌است و این اندیشه گسترش می‌یابد و لازم است کمی گسترده‌تر شود تا تمام جوامع بلایا را در بر گیرد. این جوامع چشمگیر نشان می‌دهند که به همان اندازه که بسیاری از ماشین‌ها پس از قطع برق دوباره به تنظیمات اصلی برمی‌گردند و خودشان را بازنشانی می‌کنند، انسان‌ها هم دوباره خودشان را بازنشانی می‌کنند و به حالت دوستانه، اجتماعی و مدبرانه برمی‌گردند. امکان بهشت در حال حاضر، در درون ما با تنظیمات پیش‌فرض ثبت شده‌است.
رایبد
ربکا سولنیت
