به باور زیگموند باومن (Zigmunt Bauman) چیزی که مایعات را از جامدات متمایز می کند، شل بودن و سستی پیوندهایشان است، نه جرم ویژه آنها. یک ویژگی که سیالات دارند و جامدات ندارند و آنچه سیالات (مایعات) را استعاره ای مناسب برای زمان ما می کند، ناتوانی ذاتی آنها برای حفظ شکلشان برای مدت طولانی است. جریان یافتن که ویژگی مشخص تمام سیالات است، به معنی تغییر مداوم و برگشت ناپذیر جایگاه متقابل بخش هایی است که (به علت ضعف پیوندهای میان ملکولی) حتی با ضعیف ترین فشار، تغییر می کنند. سیال که به عنوان یک استعاره برای مرحله کنونی استفاده شده است، شکنندگی و تردی پیوندهای بین انسانی مدرنیته مفروض را نمایان می کند. صفت دیگری که برای مفید بودن استعاره سیال ها می توان برشمرد، حساسیت به زمان است (بازهم برخلاف جامدات که می توان آنها را به عنوان اسباب خنثی کردن اثر زمان توصیف کرد).