کتاب مرد شنی

کتاب «مرد شنی» یکی از مهم‌ترین آثار ادبیات کلاسیک است که توسط «ارنست تئودو آمادئوس هوفمان» در سال 1816 نوشته شده و به‌عنوان اثری شاخص در ادبیات فلسفه و روان‌شناسی شناخته می‌شود.
هوفمان متولد کالینگراد روسیه است اما در زمره‌ی مشاهیر کشور آلمان شناخته می‌شود. داستان معروف مرد شنی (Der Sandmann) یکی از مهم‌ترین آثار این نویسنده است که از اولین نمونه‌های ادبیات گوتیک و ژانر وحشت به‌حساب می‌آید. تأثیر هوفمان در ادبیات گوتیک تا آنجا است که برخی منتقدین بر این باورند داستان لیجیا آلن‌پو، بر اساس یکی از آثار هوفمان نوشته شده است.
داستان مرد شنی از زبان "ناتانیل" روایت می‌شود. ناتانیل جوانی رنجور است که از کودکی و تحت تعالیم اشتباه، با اضطراب‌های بزرگ نسبت به یک شخصیت خیالی -مرد شنی -بزرگ شده است. مرد شنی هیولایی معروف در فرهنگ عامه‌ی مردم آن زمان بوده که به بچه‌های کوچک حمله می‌کرده و چشم‌هایشان را به تاراج می‌برده است.
داستان ناتانیل از جایی اوج می‌گیرد که در بزرگسالی با یک عروسک ساز به نام "اسپالانزانی" آشنا می‌شود که عروسکی عجیب ساخته است. ناتانیل در ادامه دچار اختلالات شدیدی می‌شود که باعث می‌شود مرز خیال و واقعیت در ذهنش از بین رود و داستان وارد مرحله‌ی فاجعه شود.
اگرچه هوفمان صدها سال پیش از روان‌شناسان بزرگ جهان زندگی می‌کرده است، اما با بهره‌گیری نبوغ‌آمیز از عناصر روان‌شناختی و پرداخت موقعیت‌های گوتیک، داستان‌های مهمی را خلق کرده است. مرد شنی یکی از مهم‌ترین آثار هوفمان است که به‌عنوان نمونه‌ای ادبی از یکی از مهم‌ترین مقالات زیگموند فروید شناخته می‌شود.
در کتاب «مرد شنی» علاوه بر روایت کامل داستان مرد شنی، مقاله‌ی «امر غریب» زیگموند فروید، روانکاو معروف اتریشی نیز قرار داده شده است که کمک به فهم بهتر داستان خواهد کرد. فروید در این مقاله به چگونگی ایجاد ترس از موضوعات آشنایی می‌پردازد که در ذهن اشخاص غریب و ناآشنا شده‌اند و می‌توانند با تأثیر بر ناخودآگاه افراد سازوکارهای خاصی را تعریف کنند.
مطالعه‌ی داستان «مرد شنی» برای علاقه‌مندان به ادبیات گوتیک و همچنین پژوهشگران موضوع "ترس" توصیه می‌شود.