کتاب «نژادپرستی و افراطگرایی» به تعامل پیچیده بین میراث فرهنگی و درگیریهای ژئوپلیتیکی در منطقه قفقاز میپردازد، به ویژه با تمرکز بر مناطق قره باغ، نخجوان و آذربایجان. ایدۀ اصلی کتاب این است که میراث فرهنگی و بناهای تاریخی منطقۀ قفقاز نقش مهمی در نزاعهای ژئوپلیتیکی در این منطقه داشته است، بناهایی که صرفا تاریخی نیستند بلکه عمیقا با هویتها و روایتهای قومی در این منطقه عجین شدهاند. این میراث غنی بوده است که امپراتوریهای ایران، عثمانی و پس از آن شوروی درگیریهای زیادی در آن منطقه داشتهاند. این کتاب بررسی میکند که چگونه بناهای تاریخی و مکانهای فرهنگی در قره باغ و نخجوان در هویت ملی ارمنیها و آذربایجانیها یک اصل مهم هستند. این بناها بهعنوان پیوندهای ملموس با گذشته دیده میشوند و برای ادعاهای تاریخی بر سرزمینهای مورد مناقشه، از طرف قدرتهای مختلف، استفاده شدهاند. نویسندگان توضیح میدهند که چگونه برخی بناها تخریب شدهاند و برخی حفظ شدهاند تا این منطقه در تسلط قدرتی خاص در بیاید. کار تا آن جایی پیش رفته است که حتی حافظت از برخی بناهای تاریخی جرم انگاشته شود و شامل اتهام سیاسی باشد. کتاب همچنین به نقش حقوق بین الملل در حفاظت از میراث فرهنگی در هنگام درگیریها میپردازد. نویسندگان دربارۀ آن چارچوبهایی که توسط کنوانسیونهایی مانند کنوانسیون لاهه برای حمایت از داراییهای فرهنگی در صورت درگیریهای مسلحانه ایجاد شده است و چگونگی اعمال (یا نادیدهگرفتن) این قوانین در قفقاز بحث میکنند. کتاب شامل مطالعات موردی فراوان است و هر مسئله را با مثالهای متعدد شرح میدهد. همچنین در برخی موارد تصاویر و عکسهایی از این بناهای واقعی در کتاب قرار گرفته است که جنبۀ بصری این کتاب را تقویت نموده است. در نهایت قابل ذکر است که روششناسی مناسب و مستندات دقیق این کتاب، آن را به منبعی ارزشمند برای علاقهمندان به مطالعات منطقۀ قفقاز کرده است.