کتاب «سوژگانیت و دگربودگی: خوانشی فلسفی از لاکان» نوشته لورنزو کیزا، بررسی دقیق سیر تحول مفهوم سوژگانیت (سوبژکتیویته) در آثار ژاک لاکان است. کیزا تحلیل خود را حول سه مفهوم لاکان صورت بندی کرده است: امر خیالی، امر نمادین و امر واقعی. امر خیالی، یا دقیق‌تر، نظم خیالی با شکل‌گیری ایگو (ego) و قلمرو تصاویر و توهمات مرتبط است. کیزا بررسی می‌کند که چگونه آثار اولیه لاکان بر مرحله‌ای متمرکز شده است که شناسایی نوزاد با تصویر خیالی‌اش نقش مهمی در رشد خود ایفا می‌کند. این مرحله در شکل‌گیری احساس سوژه از خود بسیار مهم است، اما همچنین یک اشتباه اساسی را در بر دارد: امر خیالی هم سوژگانیت و هم دگربودگی را همزمان در بردارد. از سوی دیگر نظم نمادین قلمرو زبان، قانون و ساختارهای اجتماعی است. کیزا با تأکید بر اهمیت زبان در ساختار سوژه، به تئوری نمادین لاکان می‌پردازد. ورود به نظم نمادین مستلزم پذیرش «نام پدر» است که نشان‌دهنده درونی‌سازی هنجارهای اجتماعی و قانون است. این فرآیند برای ادغام سوژه در جامعه ضروری است، اما همچنین مستلزم از دست دادن تمامیت سوژگانیت و فهم پیشا زبانی است. در نهایت، نظم واقعی نمایانگر امر خارج از زبان و نماد است. کیزا درباره چگونگی ارتباط امر واقعی با محدودیت‌های تجربه انسانی بحث می‌کند. این حوزه چیزی است که نمی‌توان به طور کامل در نظم نمادین بیان کرد یا ادغام کرد. امر واقعی دائما حس انسجام و ثبات سوژه را مختل می‌کند و فقدان ذاتی درون سوژه را برجسته می‌کند. به طور کلی، یکی از نقاط قوت اصلی کتاب کیزا تاکید او بر تداوم و تجدید نظر در آثار لاکان است. به بیان وی، علی‌رغم تغییرات ظاهری در نظریه‌های لاکان، یک سازگاری اساسی در رویکرد او به سوژگانیت وجود دارد. کیزا نشان می‌دهد که چگونه آثار بعدی لاکان بر ایده‌های قبلی او تکیه دارند و آن‌ها را اصلاح می‌کند و به درک پیچیده‌تر و ظریف‌تری از موضوع منجر شده‌اند. کتاب با تأکید بر تداوم و ماهیت سیستماتیک اندیشه لاکان، او را به عنوان متفکری معرفی می‌کند که ایده‌هایش بینش‌های ارزشمندی را در مورد ماهیت سوژگانیت و دگربودگی ارائه می‌کند.
کتاب سوژگانیت و دگربودگی
پندار تابان
لورنزو کیزا
