کتاب شاهنامه شاه طهماسب

«شاهنامه شاه طهماسب» کتابی نوشته حکیم ابوالقاسم فردوسی، شاعر پارسی گوی است. این اثر در دسته ادبیات تاریخی و شاعرانه قرار می گیرد.
«شاهنامه شاه طهماسب» که به کوشش احسان آقایی گردآوری شده نسخه ای نفیس از شاهنامه فردوسی است که در دوره صفویه تصویرگری شده است.
این اثر که در اصل نسخه ای دستنویس از شاهنامه فردوسی است، در قرن دهم هجری نوشته و نگارگری شده است. تصویرگری ها و خوشنویسی های انجام شده در «شاهنامه شاه طهماسب» نشان دهنده اوج دوران هنر اسلامی در ایران است. «شاهنامه شاه طهماسب» به قلم ماهر ترین نقاشان و خوش‌نویسان عهد صفوی و به خط نستعلیق نگاشته شده‌است.
«شاهنامه شاه طهماسب» شامل 760 برگ است که 258 صفحه آن نگارگری شده است. 118 صفحه از تصویرگری های این اثر در موزه هنرهای معاصر گردآوری شده و باقی صفحات در موزه های خارج از کشور قرار دارند. کتاب منتشر شده از این اثر دستنویس شامل همه صفحات شاهنامه به اضافه نگارگری های نفیسی است که در «شاهنامه شاه طهماسب» از افسانه‌ها، اساطیر و داستان‌های شاهنامه به تصویر کشیده شده است.
۱۵ نفر به عنوان نگارگر در طول حدود دوه دهه روی تصاویر این کتاب کار کرده اند که نام ۹ نفرشان معلوم است و بقیه ناشناخته‌اند. افرادی که نامشان معلوم است، عبارت‌اند از سلطان محمد، میرمصور، آقامیرک، دوست‌محمد، میرزاعلی، مظفرعلی، شیخ محمد، میرسیدعلی و عبدالصمد و شش نفر دیگر ناشناس هستند.
شاه نامه طهماسبی حدود سال ۱۵۲۲ میلادی توسط شاه اسماعیل، بنیان گذار سلسه صفوی به عنوان هدیه ای برای پسرش شاهزاده طهماسب سفارش داده شده است.
کتاب منتشر شده شامل تصاویر ۱۱۶ نگاره، جلد، آستر بدرقه، سرلوح و دیگر تذهیب‌های موجود در موزه هنرهای معاصر تهران، به همراه ۳۳ نگاره از موزه متروپولیتن، ۱۰ نگاره از مجموعه خلیلی در لندن، ۹ نگاره از موزه آقاخان، ۳ نگاره از موزه هنرهای اسلامی قطر، ۱۳ تصویر متن شاهنامه (نمونه خط و جدول‌بندی) و یک نگاره از موزه رضا عباسی تهران است که هر کدام از این نگاره‌ها، شرحی به دو زبان فارسی و لاتین دارد.