کتاب آل پاچینو: سانی بوی

«آل پاچینو: سانی بوی» خودزندگی‌نامه‌ی آل پاچینو، بازیگر افسانه‌ای هالیوود است که در 15 اکتر 2024 منتشر شده است. این کتاب روایتی صادقانه از زندگی بازیگری است که از کوچه‌های فقیرنشین برانکس به قله‌های موفقیت در سینمای جهان رسید. عنوان کتاب از ترانه‌ی محبوب «ال جولسون» گرفته شده که مادر پاچینو در دوران کودکی‌ برایش می‌خواند و به معنای «پسرک نازنینم» است. این لقب چنان با شخصیت پاچینو عجین شد که نه‌تنها مادرش، بلکه دوستانش نیز او را با همین نام می‌شناختند.
رابطه‌ی پاچینو با مادرش یکی از بخش‌های تلخ و تاثیرگذار این کتاب است. مادرش با مشکلات روحی دست‌وپنجه نرم می‌کرد و تحت درمان شوک الکتریکی بود. او در شش سالگی پاچینو اقدام به خودکشی کرد و سرانجام، در 22 سالگی پاچینو بر اثر مصرف بیش‌از‌حد دارو درگذشت. پاچینو از سخت‌گیری‌های مادرش به نیکی یاد می‌کند و معتقد است همین محدودیت‌ها، او را از مسیر بزهکاری و خشونت دور نگه داشته است.
کتاب از کودکی پاچینو در دوران پس از جنگ جهانی دوم آغاز می‌شود. پیش از دو سالگی او پدر و مادرش از هم جدا می‌شوند. پدرش، کهنه‌سرباز جنگ، بعدها در کالیفرنیا رستورانی افتتاح می‌کند تا از شهرت پسرش بهره ببرد. پاچینو به همراه مادرش به آپارتمان کوچک پدربزرگ و مادربزرگش در برانکس نقل‌مکان می‌کنند. پدربزرگش اصالتا از کورلئونه سیسیل (همنام با شخصیت معروف پدرخوانده) بود. اتفاقا یکی از خاطرات مهم پاچینو نیز مربوط به بحرانی در صحنه‌ی فیلم‌برداری پدرخوانده است. در سکانس عروسی با سیمونتا استفانلی، کاپولا از پاچینو می‌خواهد با سیاهی‌لشکرهای محلی صحبت کند، ولی او، با وجود ریشه‌های ایتالیایی‌اش، به زبان اجدادش مسلط نبود. ناتوانی در رقص والس و حتی رانندگی نکردن که برای یک نیویورکی اصیل عجیب نبود صبر کاپولا را لبریز می‌کند تا جایی که فریاد می‌زند: «چرا اصلا تو رو استخدام کردم؟»
پاچینو در نوجوانی به بیسبال علاقه داشت، ولی استعداد درخشانش در اجرای نمایش‌های مدرسه چنان چشمگیر بود که او را مارلون براندوی بعدی می‌خواندند؛ او سال‌ها بعد با درخشش در نقش‌های ماندگار، ثابت کرد که این لقب واقعا برازنده‌ی اوست.
پاچینو با همکاری دیو ایتزکاف نویسنده، روایتی صریح و صادقانه از دوران کودکی خودش، داستان‌هایی از پشت صحنه فیلم‌های مشهور، روابط شخصی، نبردهای درونی و عشقش به تئاتر و سینما به دست می‌دهد.
«آل پاچینو: سانی بوی» کتابی خواندنی نه تنها برای طرفداران پاچینو، بلکه برای همه‌ی کسانی است که به داستان‌های انسانی درباره‌ی هنر و هنرمندان و مسیری که آن‌ها طی کرده‌اند، علاقمند هستند.