به سبک و قلم محسن اصفهانی خیلی علاقه دارم. بعد از کتاب تنها بازی این کتاب یک حال و هوای مخلوط شادی و غم داره. از داستان اول (لیز) خیلی خیلی لذت بردم و خود داستان صبحانه با کراوات نیلی واقعا شوکه کننده بود و اصلا فکرشو نمیکردم که همچین معنایی داشته باشه. پیشنهاد میکنم کتابای محسن اصفهانی رو بخونید، حرفه ایه و وقتتون رو تلف نمیکنه