کتاب فقط استدلال

می خواهیم دوره کارشناسی فلسفه را نابود کنیم.» این حرفی بود که به دوستان و آموزگارانمان زدیم وقتی که می خواستیم فکر اولیه این کتاب را برایشان توضیح دهیم. تجربه شخصی ما این بود که در دوره کارشناسی هر درسی که در فلسفه برمی داشتیم فقط لازم بود چند استدلال مشخص را بدانیم که در چند صفحه یادداشت دقیق می شد آن را خلاصه کرد. فکر کردیم خوب میشد اگر فهرستی جمع و جور از استدلالها دم دستمان داشتیم که راحت می توانستیم هر استدلالی را که خواستیم در آن پیدا کنیم. امتحان میان ترم یا پایان ترم هر یک از این درسها خلاصه می شد در ارائه استدلال یک فیلسوف به همراه نقد آن استدلال - که معمولا آن هم استدلال فیلسوف دیگری بود. توانایی بیان روشن و موجز یک استدلال، مثلا در مقاله پایان ترم، نشان میدهد که شخص مطلب را به خوبی متوجه شده است. استدلالهایی را که در ادامه می آید می توان پاسخی به این گونه پرسش های امتحانی، و همین طور برخی از پرسش های زندگی، دانست.استدلال سلاح فیلسوفان است. همه افراد تجربیات و احساسات و عقاید شخصی دارند و این ها اموری ذهنی است، از این رو فلسفه به عقل به عنوان مبنایی مشترک متوسل می شود تا ادعاها را به صورت عینی ارزیابی کند. استدلال منطقی مستقل از تعهدات سیاسی و مذهبی است. به بیان ساده می توان گفت که هر استدلالی یا معتبر است یا معتبر نیست. (این که قانع کننده نیز هست یا نه مطلب دیگری است.) وقتی که دیدگاهی را با نظر به استدلالهایش تحلیل می کنیم، با سطح معینی از دقت و توجه سروکار داریم. استدلال های سست را می توان به راحتی کنار گذاشت و به فراموشی سپرد؛ اما در برابر استدلال هایی که اغلب به دلیل نتایج محتملشان،واکنش های شدید بر می انگیزند معمولا راه مقابله بیان دوباره استدلال اولیه وتصریح استنباط ها و فرضیات و توجیهات است و سپس نشان دادن این که چرا استدلال منتج نیست. وقتی که مسئله جدی می شود، چیزی که همه دنبالش هستند فقط استدلال است.